Social and Economic Development

Við fórum til Manuel Antonio á helginni – strönd við kyrrahafið.
Þar var svakalegur, ógeðslegur, óbærilegur raki og við vorum blautar og skítugar allan tímann.

Þetta er hinsvegar algjör náttúruperla, sjórinn, ströndin, apar í trjánum fyrir ofan okkur og eðlur á gangstéttunum. Við gengum um gapandi alla helgina. Ég hef sjaldan komið á eins fallegan stað.

Við fengum líka að kynnast nýjum húsdýrum.

Manuel Antonio er nokkuð mikill ferðamannastaður. Þar gat maður pikkað út bandaríkjamenn úr margra kílómetra fjarlægð. Við hittum eldri hjón (bandarísk) sem lýstu í smáatriðum fyrir okkur hversu indælt lífið væri hérna. Sýndu okkur myndir af ferðum þeirra, heitapottinum í hótelsvítunni þeirra o.fl. Svo sögðu þau okkur frá fátækt fólksins hérna í Costa Rica... The children going to shcool, they didn’t have much... But they were happy.

Ég horfði upp á Evu kúgast.

Neinei, en við hittum svo líka tvær frábærar stelpur frá Bandaríkjunum. Þær náðu aðeins að lægja fordóma okkar gagnvart Bandaríkjamönnum eftir að hafa átt í samræðum við hjónin. Þær voru mjög hressar, þær voru klárar, töluðu góða spænsku og vissu heilmikið um Ísland! Þær voru kúl.

En núna erum við komnar heim og á fullu að vinna. Erum að leita uppi frjáls félagasamtök sem við ætlum svo að fara að heimsækja. Líklega byrjum við á því að föstudaginn... Mjög spennandi :)

Baráttan við húsdýrin hér heima er svo enn við lýði. Eva fórnfúsa heldur auðvitað áfram að bjarga mér úr klóm skrímslanna. Eins og þið sáuð á síðustu færslu Evu hugsar hún alltaf – first Olga, I come second. Um daginn vaknaði ég við að hún stóð æpandi uppi í rúminu mínu eftir að kakkalakki á stærð við andarunga gaf henni auga inni á baði. Hún hefur eflaust hugsað að fyrsta verk væri að vara mig við. Takk Eva, takk.

Skondið
* Hér eru engin götuheiti eða götunúmer. Ef þið viljið koma í heimsókn þurfið þið einfaldlega að minnast á Palí matvörubúðina. Svo þarf bara að tala í metrum – suður og norður og vona að maður endi á réttum stað... pósturinn gerir það víst yfirleitt aldrei.

*Konan sem vinnur hérna á bókasafninu virðist eiga skrautlegan fataskáp. Á mánudaginn mætti hún í appelsínugulri drakt... og þá á ég við: aPPeLsínuGulri. Í gær grænni... já græNNi og í dag mjööög bleikri. Spennandi í hverju hún mætir á morgun!

Þessa mynd set ég nú bara með til gamans. Hún var tekin á markaðnum um daginn. Hvern langar ekki í kjúkling núna! haha asqueroso!

En bless í bili
Olga